Samotność.

TOMASZEK

nie zawsze ale jest w tym trochę prawdy

Iśka

Też kocham spędzać czas samej, albo na jeździe konnej w terenie pojechać delej od grupy, posiedzieć, popatrzeć na śliczne spokojne widoki i porozyślać, nad wszystkim i nad niczym...
A co do znajomych to prawdziwą przyjaciółkę znalazłam pare lat temu w szóstej klasie podstawówki. Bardzo często się przeprowadzam. Miałam 3 podstawówki więc ciągle traciłam osoby. A najgorsze było to że traciłam je wtedy gdy dopiero co zaczynałam je tak naprawdę poznawać. 1 i 2 klasa podstawówki-Lublin. Byłam jeszcze dzieciem, więc tak nie przywiązywałam się do znajomych. 3 i 4 klasa-Chełm, tu poznałam nowych znajomych i już pierwszych wrogów. Poznałam moją pierwszą przyjaciółkę, szkoda że nie wiedziałam że jest tak fałszywa. Otworzyłam się przed nią, powierzyłam tajemnice. Jak tylko się wyprowadziłam moja (niby) kochana przyjaciółka wyjawiła moje sekrety mojemu pierwszemu 'wrogowi' czyli dziewczynie która wyjawiła moje sekrety reszcie szkoły. Może miesiąc po przeprowadzce z Chełma przyjechałam tam odwiedzić babcię i (niby) przyjaciółkę. Wtedy dowiedziałam się co zrobiła. Chełm to małe miasto więc wszyscy się znają. Na mieście wytykali mnie palcami. Byłam wtedy baardzo wrażliwym dzieckiem. Wtedy załamałam się psychicznie. Zamknęłam się w sobie,przez ponad miesiąc nie wychodziłam z domu, nie rozmawiałam z nikim. Mama chciała mnie zabrać do szpitala (jakieś skojarzenia co do Dem?! hehe). Jak się o tym dowiedziałam bardzo się przestraszyłam. Tak 'na pokaz' pokazałam że jest lepiej. Przez to udawanie jakoś naprawdę zaczynało robić się lepiej. Poszłam do szkoły, już w Warszawie i pod koniec 5 klasy znalazłam przyjaciółkę-tym razem prawdziwą. Dopiero w połowie szóstej klasy zrozumiałam że Ania (przyjaciółka) nie jest fałszywa. W wakacje, na koloniach otworzyłam sie przed nią. Było mi ciężko, ale było warto. Po tym strasznie zmienił mi się charakter. Byłam z Anią w tym samym gimnazjum w tej samej klasie. Przez cały rok nauczyciele nas mylili ponieważ wszystko robiłośmy razem. Byłyśmy nierozłączne. Aż ty nagle moja mama postanowiła ,,przeprowadzka, wracamy do Chełma''. Miałam ogromnego doła, ale nie załamałam się ponieważ Ania cały czas była ze mną i mnie wspierała. Po przeprowadzce spotkalam tych samych ludzi. Chyba nikt nie pamiętał co działo się pare lat wcześniej. Było trudno, ale mieszkam teraz w Chełmie (z Anią rozmawiam codziennie ;] ), chodzę do gimnazjum z ludźmi którzy mnie wyśmiewali, ale jestem im bardzo wdzięczna. Dlaczego? - ponieważ przez nich się zmieniłam. Mam gdzieś co inni mowią na mój temat. Nie obchodzi mnie to. Ufam ludziom, ale czasem z dystansem. Mam trudniejszy charakter, ale podoba mi się to Wink

.
Nie martw sie @lays, nawet gdy świat wali się nam na głowe zawsze znajdzie się w naszym nawet najbliższym otoczeniu ktoś kto nam pomoże. Trzeba się tylko rozejrzeć i troche poszukać Wink

Ps. Nie musicie czytać tego co napisałam wyżej, po prostu musialam sie gdzieć wygadać. Po wygadaniu się gdzieś zawsze jest jakoś nawet lżej Wink

Pozdrawiam Wink

Iśka

ojoj, przepraszam że się tak rozpisałam!
@lays, na 100% juz niedlugo znajdziesz prawdziwą i tą jedyną przyjaciółkę. Może jest ona bliżej niż myślisz?... powodzenia ;**

lays_x33

Iśka

Dziękuje ;*
I widzisz, może to ta koleżanka okaże się prawdziwą przyjaciółką? Może inna, ale przyjaciółkę każdy musi mieć!. Już niedługo sie dowiesz kto tak naprawdę jest twoim prawdziwym przyacielem. Oby jak najszybciej!!! Smile

Pozdrawiam ;**

Natalie

Mam taki sam problem nie mam "prawdziwej" przyjaciółki , może to przez to że mam wielką rodzine i zawsze jesteśmy wszyscy blisko , moje kuzynki traktuje jak przyjaciółki a jedna z nich jest moją naj przyjaciółką bo dosłownie mamy te same zainteresowania tyle że ona ma przyjaciół w szkole a ja nie .
Tzn mam koleżanke , ale nie umiem się przed nią otworzyć mam nadzieje że w późniejszych latach w innych szkołach będzie lepiej i znajde tą "prawdziwą " przyjaciółke .

lays_x33

też mam taką nadzieję Smile

PatrickL

Nom po takim wyżaleniu jest zawsze lżej na sercu Smile

PatrickL

lays_x33

Ja uwielbiam jeździć do cioci do Torunia . Co prawda nie jest to wielki dom, a małe mieszkanie w bloku ,ale jest śliczne i ogrodzone . Spokojna , fajna okolica ,wielki balkon i uwielbiam siedzieć tam wieczorem <3

Iśka

lays_x33

Dziękuję i ja też ci tego po stokroć życzę !! Również wiem jak to boli ,spotkało mnie to niedawno . Życzę Ci ,żebyś jak najszybciej z tego doła wyszła i żeby było już w porządku Smile

Saffira

Ja tak samo kocham spędzać czas samej, uwielbiam patrzyć w gwiazdy, na zachody słońca i dużo dużo więcej...
Prawdziwą przyjaciółkę(Natalię) poznałam w zerówce a zaczęłyśmy się przyjaźnić tak od 3 klasy może wcześniej...Wtedy zdawało mi się, że to przyjaciółka na całe życie. No bo wiecie wszędzie razem łaziłyśmy, po prostu byłyśmy nierozłączne, zawsze siedziałyśmy razem, jednak przyszedł czas gimnazjum. A i jeszcze zapomniałam wspomnieć, że w podstawówce była taka dziewczyna, która za wszelką cenę chciała nam zniszczyć przyjaźń od 4 do 6 klasy robiła nam awantury a pod koniec 6 nawet mówiła, że niby dzwoniłyśmy do niej i gadałyśmy, że jest s***tą, dz***ą i tak dalej(ładne słownictwo nie?). Ja i Natalia poszłyśmy do tego gimnazjum i modliłyśmy, żeby być razem w klasie i aby ta osoba(co się przez prawie całą podst. kłóciłyśmy)nie była w naszej klasie tak się stało poszła do "B". Ale wiecie co zmieniła się całkowicie. Ale to chyba tylko dlatego aby zyskać nowych znajomych i przyjaciół..Niedługo potem wpadła w złe towarzystwo zaczęła palić i pić(tego na 100% nie wiem ale tak mi się zdaje).. Wracając do tematu mojego i Natalii to byłyśmy nadal przyjaciółkami ale coś się zaczęło zmieniać poznała tam dużo nowych przyjaciół i zdaje mi się, że odstawiła mnie na bok..Teraz w 2 gimn miałam racje pokłóciła się ze swoim przyjacielem już chyba z 4 raz. No i od niego się dowiedziałam ciekawej rzeczy, że ona mnie nie uważa za przyjaciółkę itp. Prawie całą noc wtedy płakałam(no bo wiecie to była moja 1 przyjaciółka) No to na następny dzień powiedziałam jej o tym to ona zaczęła zaprzeczać, że musiała tak powiedzieć bo coś tam. To ja się jej pytam czy jest to co było kiedyś, ona mówi, że już raczej nie ale nadal mi ufa itp. Na szczęście w mojej rodzinie jest taka siostra cioteczna Ilona( Yasmine chyba wiesz o kogo chodzi xD)może to dziwne ale traktuje ją jak najbardziej jak najlepszą przyjaciółkę zresztą ona mnie też. Gdyby nie ona to nie wiem jak bym sobie teraz bez niej poradziła..Otóż mój tata ma problemy z alkoholem i już miał dużo ataków..Dziwne jest to, ze zawsze to ja go ratowałam..W Wigilię miał 2..Bo za 1 razem karetka go nie chciała zabrać rozumiecie to ?!. Teraz na szczęście poszedł się leczyć..mam nadzieje, ze potem do tego nie wróci..
Przepraszam, że aż tak się rozpisałam.I tak pewnie dużo osób tego nie przeczyta Razz

.

RockGod

wow nieźle. Ja mam (jak narazie ) przyjaciółkę którą znam od dziecka. Jest 2 lata starsza ale co z tego Very Happy

Nie widuję jej codziennie, nie chodzę z nią do klasy, ale praiwe całe wakacje się z nią spotykam, pisze na GG i wgl Very Happy

TOMASZEK

ja mam taka koleżankę i kolegę młodszego ale tez znamy sie od prawie urodzenia i mam taka sama sytuacje jak ty tez wakacje sie widzimy całe dnie a teraz raz na jakis czas ale rozumiemy sie dobrze